حس میکنم تو زندگی قبلیم پسر بودم. و تو سن حدود ۲۰، در زمینه‌ی خوانندگی یا شایدم یوتوبری یا هردو! موفق و معروف شدم.
الانم به هر دوی اینها علاقه دارم. و وقتی شخصی با این مشخصات رو میبینم از احساسات مختلف پر و خالی میشم. و خیلی عجیبه واقعا دلم میخواد به جای اونا باشم. یا اینطور بگم که دوست دارم مثل اونها باشم. بتونم بخونم. بتونم ویدیو بسازم. اما نه صدا دارم نه سیما. نه اعتماد بنفس. خجالتی هم هستم تازه. و کم‌حرف. و پسر هم نیستم!
ولی به هرحال تصمیم گرفتم دنبال سبک خودم بگردم.. یه راه و روشی که بتونم بخونم و ویدیو بسازم. و بپذیرم که با دختر بودنم هم میتونه خوب پیش بره این چیزا.. اما نمیدونم از کجا شروع کنم و چجوری پیش برم که وسط راه ول نکنم.
هنوز برام سواله چجوری میشه یه کار رو پیوسته انجام داد؟ چجوری ادامه دادن یه چیزی همیشگی باشه. من هنوز نتونستم تو زندگیم یه کاری رو برای همیشه انجام بدم. منظورم از همیشه این نیست که ۲۴ ساعته و تمام روز و هفته و سال.. منظورم همینه که روزی چند ساعت یا چند روز در هفته.. یه حرکتی که شروع کنمو چجوری ادامه بدم. آهسته و پیوسته پیش رفتن دقیقا چجوریه؟
