یه دنیای دیگه

موضوع ازونجایی شروع میشه که ذهنتو ول میکنی بین شلوغیای خودش.

می‌پرسد تو را چه شده است؟

گریه

پوسته‌ی سفت و سختِ درونگرایی

استقلال

چجور بودنی؟

شاید اون یه نفر آدم مهمیه برات!

به هر حال ما هر ثانیه داریم فکر میکنیم. چرا به جای فکرای بد فکر خوب نکنیم؟

بدجوری به تنهایی و سکوت نیاز دارم

احتمالا تقصیر من نیست! اما مسئولش منم.