بودن

بله مسیر زیباست

خطر 

شما عاشق شده اید 

خطرتر 

دیگر خلاصی ندارید

عاشق. بله عاشق. عاشقِ چی؟ نمیدونم. انسان نمیدونه عاشق چی میشه. میدونه؟ فقط عاشق میشه. و وقتی حس می‌کنه نتیجه ای درش نیست سعی می‌کنه بگذره. اما بعدش فکر می‌کنه دیگه نمیتونه اون عشق رو دوباره داشته باشه! فکر میکنه؟ یعنی فقط فکر میکنه؟ یا واقعا همینطوره؟ حس میکنی می‌دونی چخبره. فکر می‌کنی می‌دونی قراره چی بشه. ولی معلوم نیست. واقعا قراره چی بشه؟ و بلاتکلیفی؟ دنیا میخواد بهش اعتماد کنی و پیش بری. 

درسته گاهی غر می‌زنم. عصبی میشم. گله می‌کنم. ولی همچنان ته قلبم اعتماد دارم به دنیا. نمیدونم قراره چیکار کنه! نمی‌دونم. صبر می‌کنم.

چهارمین روز بدون قند. البته بیشتر قندهای مثل شیرینی و شکلات و بستنی و کیک و خلاصه هر چی مورد علاقه‌م بود رو کلا حذف کردم و بقیه‌ی چیزهارم سعی میکنم رعایت کنم یا کمتر استفاده کنم. حداقل چهارده روز. لازمه برام. و چهار روزش گذشت. چقدر راحت و زیبا. البته اونقدرم راحت نبود یکی دو روز اول گریه‌م هم درومد. نه واسه اینکه نمی‌تونستم شیرینی و بستنی بخورم، اتفاقا این راحت ترین موضوعش بود.. سختیش برای رعایت کردن غذاها بود. برای پیدا کردن و درست کردن غذاهای سالم. برای تهیه‌ی مواد غذایی جدید. که خب بالتخره یه نفس عمیق کشیدم و سعی کردم خیلی سخت نگیرم و تا جایی که می‌تونم رعایت کنم. و کم‌کم غذاهای راحت و مکمل ها رو دارم یاد می‌گیرم.

موضوع اصلی که باعث شد بیام وبلاگ و بنویسم چیز دیگه ای بود.

عجیبه. دو تا چیز. کم بودن یهویی. و درک کردن! درک کردن انقدر می‌تونه عجیب باشه که عجیب بودنِ کم بودن دیگه به چشم نمیاد.

و هر فیلم یا آهنگ عاشقانه ای تو رو فقط یاد یک نفر می‌ندازه:) این انصاف نیست. هست؟ وقتی نمیدونی قراره چی بشه. ولی زندگی هممون مثل یه فیلمه.. مگه نه؟ و من تو اکثر فیلما صحنه‌های زیبایی رو هم می‌بینم.. فرقی نداره تهش چی بشه. مسیر با همه‌ی فراز و نشیبش زیباست. از دید من اینطوره.