اینجا یه گوشه‌ی کوچیک از منِ واقعیه.
نه همیشه پر از واژه‌م، نه همیشه حس و حالِ نوشتن دارم…
ولی گاهی بعضی حسا، بعضی فکرا، اون‌قدر پررنگن که نیاز دارن جایی ثبت بشن.. حتی اگه خودم نتونم کامل بنویسمشون. بازم سعیمو میکنم گاهی با کمک یک دوست، گاهی با صدای سکوت خودم.
چونکه.. نوشتن تنها راهیه که حس شنیده شدن میده؛ برای صداهایی که بلند نیستن، ولی واقعین.
