مغزمو ساییدم... خسته‌م. پاره‌م. هندل کردن جوانب مختلف زندگی خیلی سخته. هندل کردن جوانب روابط داره مغزمو پاره میکنه.هندل کردن احساسات خودم داره پاره‌م میکنه. از اینکه تلاش کنم تا بتونم خود واقعیم باشم خسته‌م. از اینکه حسای واقعیمو بفهمم و بتونم بیانشون کنم خستم. از اینکه انقدر همه چی سخته خستم. از اینکه شاید واقعا همه چیز انقد سخت نیست و فقط من دارم سختش میکنم خستم. چرا انقدر ما آدما پیچیده ایم؟ چرا نمی‌تونیم راحت خودمون باشیم؟ چرا انقدر باید همه چی سخت باشه؟ من دیگه نمیکشم.. من نمیخوام تنها باشم ولی کنار کسی بودن داره خسته‌م میکنه. من نمیخوام تنها باشم ولی افکارم دارن دیوونم میکنن. تنهایی راحت تره. آدم ضعیف دنبال راحتی میره؟ باید قوی بشم؟ خسته‌م واقعا نمیکشم.. نمیخوام قوی باشم.. میخوام فقط آروم باشم. مطمئن باشم. امن باشم. چرا همه چی انقدر سخته؟ خدایا چرا
شنبه ۲۱ ارديبهشت ۰۴
همیشه نوشتن جزوی از وجودم میمونه
آخرین مطالب
-
فرسودگی
-
چه باشی، چه نباشی..
-
فاصلهی لبریز بودن تا پناه شدن
-
صرفاً جهت غر زدن
-
مهربونی با شکستها
-
من کِی انقدر جلو اومدم؟
-
حال و هوای این روزها
-
وقتی بی حوصله روی تخت ولو شده بودم، یه لحظه از بیرون خودم رو دیدم و به خودم لبخند زدم. حتی منه بیحوصله، تو اون لحظه دوستداشتنی بنظر میومد..
-
من میتونم از ادما متنفر نشم، ولی نمیتونم هر کاری کنم که اونا ازم متنفر نشن!
-
دیدین تو کارتونا بچهه با چشای نیمه باز و با صدای بلند، از ته دل گریه میکنه و اشکاش پرتاپ میشن دو طرف صورتش؟ دقیقا اون شکلی بودم.
طراح قالب : عرفـــ ـــان
قدرت گرفته از
بلاگ
بیان